|
Boş hayatın ufkunda, koskoca okyanusun ortasında küçük bir adadayım,
İşaretler geliyor ama, ulaşamam ki suda yürüyen kadınmıyım?
Uzaktayım şimdi herkes den daha acıklıyım,
Burada da gece oluyormuş en korktuğum şey bitmeyen karanlık,
Ilık rüzgârdan sonra yağmurla gelen koyu kalabalık,
Tek kaldım diye üzülmüyorum, kalabalık içinde tekim diyerekte büzülmüyorum,
Kum tanesi sayıyorum, bu bana yaptığım hatalarımı anımsatıyor,
Bazıları büyük bazıları küçük ama her ikisi de gittikçe artıyor,
Yıldız kayıyor sanki avucuma düşecek, o kadar yakın ki sanki beni de götürecek,
Dalga sesleri şırıl şırıl şarkı söyler her gece bana,
Unutmadım daha onun bana söylediği şarkıları da,
Sabah oluyor, güneş bana yine sırıtarak doğuyor,
Gülmüyor evet benim mutsuz olduğumu bilerek intikam alıyor,
Bu günüde yarıladım, daha ne kadar yaşarım muallâktayım,
Buradaki ağaçlar ellerimi tutmuş sımsıkı,
Baş tacı yapmış beni buranın kralı,
Yüksekten denizi seyrediyorum şimdi,
Hadi… bir Allahın kulu gelsin de kurtarsın beni…
ESRA KARAKUŞ
|