Güzel çiçektir gül..
Bazen ona, öylece bakıp kalırsın..
Rengi, kokusu öyle anlatır ki kendini sana..
Onu kokladığın an, zaman dursun istersin..
Ama dikenlerine dikkat etmezsen, acıtır elini..
En kötü haliyle durur karşında..
Kanatır bazen..
Yara küçük de olsa acıtır..
Gül bile dikenliyken, hatasız insan mı ararsın?..
Ama en azından gül gösterir dikenini..
İnsanın dikenini ne zaman batıracağını bilemezsin..
Sen sadece makyajını görürsün ve parfümünü koklarsın..
Oysa ki gül; tüm doğallığıyla karşındadır..
Ne makyajladır rengi..
Ne de parfümledir kokusu..
İşte o an gerçeği hissedersin..
Anlarsın ki dikenler bile boş değil..
Gülü korumak adına bir kalkan belki..
Bir bekçi belki bekleyen..
Onu ansızın tutanlara rakip..
Boşa değil o dikenler..
Güle zarar gelmesin diye beklerler..
Gül ki; zaten görünüşü bile yeter..
Yıllar da geçse gül yine güldür..
İnsan ki; gün geçtikçe daha da beter..