|
Verebileceğimiz en iyi cevap; susmaktı ve sustuk..
Çoğu zaman, mermilerimiz bozdu sessizliğimizi..
Ne kadar azimli bir millet olduğumuzu gösterdik onlara..
Gencimiz de koştu meydana, yaşlımız da..
Vazgeçmedik asla..
Yenilmek yoktu lügatımızda..
Çelik yeleğe de gerek yoktu aslında..
İnancımız vardı bizleri koruyan..
Bebeği sırtında annelerle çıktık yola..
Bu vatanı elbette kolay kazanmadık..
Şimdi düşünüyorlar mıdır üzerinde yaşayan milyonlarca insan?..
Sayılamayacak kadar çok, şehit kanının bu toprağa karıştığını..
Annelerin feryatlarını duyuyorlar mıdır?..
Canını dişine takmanın ne demek olduğunu iliklerine kadar hissettiler mi hiç?..
Dualarımız vardı işimizi kolaylaştıran..
Azmin zaferini hissetmek eşsiz bir duyguydu adeta..
Geçilen çöller sessizdi, akarsular ise durgun..
Acaba kaç tane çocuk, oynamaya giderken yolunu değiştirmişti?..
Acaba kaç tane küçük el, ilk kez tutuyordu silahı?..
Zekamızı onlarla kıyaslayamazdık bile..
Karadan da yürüttük gemileri..
En çok güvenilmesi gerekene güvenirdik..
İşte buydu, bize kazandıran..
Dualarımızdı, bizi ayakta tutan..
İnancımızdı, bize geri adım attırmayan..
|