Yaşam basıncı yüksek burada,buram buram mücadele kokuyor her yer.Büyüyor dünya,kabına sığamayacak seviyeye geliyor.Aslınca acıyorum ben ona o kadar yükü var ki..Utanmasa salıverecek gözyaşlarını..Kim bilir belki içerisindeki milyonlarca insanı gözündeki yaşlarla boğmak istiyordur.Yapmak istiyordur da yapamıyordur.Rahatsız dünya en az benim kadar rahatsızsın.Beyazlar giydirmek istiyorum sana ama;öyle saflığın temizliğin sembolü olan bir beyaz değil sana layık.Hastane duvarları düşlüyorum,hani onlarda beyazdır ya…Bir deli gömleği giydirmek istiyorum, en deli divane haline yakışır bir anlamı olur bu gömleğin..
Böyle delice düşüncelerim var senin için.Serbest ölçüde şiirler yazıyorsun üstümüze,kelimelerin hatta noktalama işaretlerin bile batıyor biliyor musun ? Sanki bir kalıba sokulmuşsun,emre amadesin bilirim.Bildiğim şeyle yetinecek kadar yüce bir yüreğe sahip değilim.İsyandan kendimi men ederim,çünkü bilirim ki içindekiler olmasaydı sen saf ve temiz kalacaktın ama;içindekiler olmasaydı sende bir anlam taşımayacaktın.Zannetme ki senin taşıdığın şeylerdir seni değerli yapan,değil elbet,seni yücelerin yücesidir yaratan,işte bu aşkla bağlıyım ben ona,ondan değil midir isyana sürüklenmeyişim ?
Kalıbından memnun değilsem suç sende değil be dünya ! Aciz bir gezegensin sen oysaki,Rabbim sana vermiş bu görevi.Sanki diyor ki : içine bir yığın insan koyacağım onlarla imtihan edeceğim seni.Evvelde böyle oluvermiş sanki,ahirde kıyametler bekler bizi.Unutarak yaşamayı biz ilke edindik,sanki unutulunca gerçek yok olacak sanki gerçek kendisini unutacak
İnsan aklıyla algılayabildiğimiz, bir bütünün parçası bile değil kanımca.Parçanın parçası bile olamıyor gözümde.Maddi alemde ne de çok değerliymiş gibi duruyorsun ey akıl!!.Kolaysa algıla mana alemini,dünyayı gör derin bir boşlukta.Düşün ki dünyanın içinde sen varsın sonsuz değil fanisin sadece etten kemiktensin.Bir değerli yanın var ki oda kal-u beladan beri var olan ruhun.Tüm bedenini teslim edeceksin ona günü gelince. Buhar gibi yok olacak da bedenin,ruhun ebedi aleme uçacak …