Nasıl atarsa tren çığlıklarını.
Hesapsızca!
Canı yanarcasına.
Çatlarcasına ses telleri.
Herkesi başına toplarcasına.
Simsiyah!
Ağlar yüreği.
Uğurlar kendini.
Arkadadır gözleri .
Kimsenin olmadığını bile bile.
Öyle çaresiz çığlıklarım.




Kuru yaprakları tutup yakasından.
Silip süpürüp sokakları.
Değip geçer kulaklara;
Rüzgarın sesi.
Vazgeçer!
Hiç olmamışçasına.
İşte öyle bir ses ki;
Koca dünyası; daracık yüreğim
Taşar!
Atar kendini ıssızlığın kollarına.
Susar çığlıklarım…




Konuşur konuşur susar ya çocuk.
Dinleyen olmaz hani...
Takılır yüreğine anlattığı yarım hikayeler.
Yutkunur içine.
Unutur zanneder hep.
Bilmez o hala!
Uyutur içinde...
İşte öylesine uykuda çığlıklarım...