DON’T SLEEP
7.Bölüm
“Melinda bu dolabı en son ne zaman doldurdun sen ?”
Darcy vücudunun yarısını soktuğu buzdolabının içine
bakarken gördüğü manzaraya olan hoşnutsuzluğunu dile getiriyordu…Dolaptaki tek
şey olan su şişesini alıp arkadaşına gösterirken “Sen balık değilsin sadece
suyla yaşayamazsın” dedi sitemle…Onun durumunu merak ettiği için kahvaltı bile
yapmamıştı ve şimdi açlıktan ölmek üzereydi…
“Alışverişe gidecek vaktim yoktu” diyerek kendini
savundu Melinda,değil buzdolabıyla ilgilenmek yemek yemeğe bile vakti yoktu son
birkaç gündür…Hastanede yediği serumlar sayılmazsa en son ne zaman birşeyler
yediğini bile hatırlamıyordu…Ev arkadaşı da evi otel niyetine yatmadan yatmaya
kullandığı için buzdolabının işler acısı hali son derece normaldi…
Darcy söylene söylene buzdolabının kapısını
kapatırken “Stefan gelmek için acele ettirmeseydi evde kahvaltı yapabilirdim”
dedi ve mutfak masasına dayanmış halde duran Stefan’a dik dik bakıp “Ona
endişelenmemesini söylemiştim halbuki” diyerek ilave etti…Melinda oturduğu
sandalyeden kalkıp Stefan’a yaklaşarak elini onun omzuna koydu,kendisi için
endişelenmesine içten içe sevinmişti…Hiç değilse birileri için değerli olduğunu
hissetmek güzel bir duyguydu…
“Beni düşündüğün için teşekkür ederim” dedi tüm
içtenliğiyle ve eğilip yanağından öptü onu…Stefan beklemediği öpücük karşısında
elini istemsizce yanağına götürürken Darcy o sırada içtiği suyu dışarı
püskürtmüştü…
“Niye öpüyorsun şimdi onu ?” diye çıkıştı,Melinda
teşekkür için olduğunu söylemeye çalışırken Darcy ikisinin arasına girip
Melinda’yı masanın diğer tarafına çekmişti…
Elini onun omzuna bastırıp parmağını havada
sallayarak “Sevgilin varken başka bir erkeği öpmemelisin,teşekkür için olsa
bile” deyince Melinda saç diplerine kadar kızardığını hissetti…
“Matthew benim sevgilim değil” diye itiraz etti
hemen ve “Biz sadece arkadaşız” diyerek ilave etti…Darcy inanmadığını belli
eden bir gülümsemeyle “Tabi canım sadece arkadaşsınızdır muhakkak” derken
omzundaki elini hafifçe sıkmıştı…Melinda omzunu onun elinden kurtarıp hızla
mutfaktan çıkıp salona geçti,Darcy gülerek peşinden giderken Stefan’da
düşünceli bir ifadeyle onu takip ediyordu…
“Bay Garland neden gitti ki ? Biraz daha yanında
kalabilirdi” dedi Darcy salonun girişindeki geniş koltuğa otururken,onlar
geldikten beş dakika sonra müsaade isteyip gitmişti Matthew ve onun peşinden
bakarken Melinda’nın bakışlarındaki çaresizlik iki arkadaşının da dikkatinden
kaçmamıştı…Sanki gitmemesi için gözleriyle yalvarıyordu adama ama ağzını açıp
tek kelime söylememişti…
“Tüm gece benimle ilgilendi zaten,bu kadarı için
bile minnettarım ona” dedi Melinda ama sesindeki hissizlik yalan söylediğini
belli edercesine belirgin çıkmıştı…Gerçeği rüyayla karıştırdığı şu günlerde
güvenebildiği tek insandı o ve güvende olduğunu hissettiği tek yerde onun
yanıydı…
“Daha önce ondan bahsettiğini hiç duymamıştım”
diyerek araya girdi Stefan,birden bire ortaya çıkıp Melinda’nın kahramanı
halini alan bu adam sinirlerini bozuyordu…”Ne zamandan beri tanışıyorsunuz onunla
?” diye devam ederken meraktan çok kıskançlık vardı ses tonunda…
Melinda “Yeni sayılır” diyerek Stefan’ın sorusunu
geçiştirip oturduğu yerden hızla kalkarak “Biraz dinlensem iyi olacak”
dedi…Darcy yaptıkları düşüncesizlik yüzünden özür dileyip dinlenmesinin doğru
olacağını söyleyerek odasına kadar eşlik etti arkadaşına…Stefan aldığı cevaptan
tatmin olmamış ama dinlenmesi gerektiğini bildiği için üzerinde durmamıştı…
Darcy arkadaşının yatmasına yardım edip gözlerini
kapatmasını bekledikten sonra birşeye ihtiyacı olursa salonda olacağını
söyleyerek odadan dışarı çıktı,onu tek başına bu halde bırakmak istemediği için
en azından ev arkadaşı gelene kadar başında beklemeyi uygun görmüştü…Her ne
kadar Melinda’nın ev arkadaşından hoşlanmasa da arkadaşı için katlanabilirdi…
Stefan yapacak işleri olduğunu ve işlerini bitirir
bitirmez tekrar uğrayacağını söyleyerek gidince tekrar salona geçip
televizyonun karşısına oturdu…Melinda’nın odasının kapısını buradan net olarak
görebiliyordu,eğer kendisine seslenirse yada odasından çıkarsa rahatlıkla
haberdar olabilirdi ondan…Sehpanın üzerindeki telefonu alıp ilk tuşa kayıtlı
olan numarayı çevirdi,güzel bir kahvaltıyı yeğlerdi ama şu durumda pizzaya
talim etmekten başka seçeneği de yoktu…Öğlen olmak üzereydi ve hayatının amaçlarından
biri yemek yemek olan Darcy için bu kadar aç kalmak iyi değildi…Siparişi verip
telefonu kapatarak yanına koydu,yemeği gelene kadar oyalanacak birşeyler
bulmalıydı…
Kumandayı eline alıp televizyonu açmak için ileri
doğrulttu,tuşuna bastığı halde televizyon açılmamıştı…Kumandaya birkaç kez
vurup tekrar denedi ama sonuç değişmemişti…
“Pilleri mi bitti acaba ?” diye söylendi kendi
kendine,kumandanın arkasını çevirip kapağını açarak pilleri çıkardı…Yerlerini
değiştirerek tekrar takıp denedi ama bu seferde olmayınca bittiklerinden emin
olmuştu…Kumandayı sehpanın üzerine bırakıp salonun duvarında boydan boya yer
kaplayan rafların önüne gitti…Alt kısımdaki çekmecelere bakarak kumanda için
pil ararken arkasından duyduğu hışırtıyla aniden geri döndü…Evde başka kimse
olmadığı için Melinda’nın kalktığını düşünmüştü ama hiçkimse yoktu
arkasında…Melinda’nın odasının kapısıda hala kapalıydı…Yanlış duymuş olmalıyım
diye düşünerek çekmecelerde pil aramaya devam etti…
İçi dağınık çekmecelerde aradığı şey olsa bile
dikkat etmezse gözden kaçıracağı kesindi… Her zaman düzenli ve tedbirli olan
Melinda için bu kadar dağınık olan bir çekmece hayra alamet değildi ama ev
arkadaşının da aynı eşyaları kullandığını hatırlayınca nedenini
anlayabiliyordu…En alt çekmecede aradığını bulunca derin bir nefes verip tekrar
televizyonun karşısındaki koltuğa oturdu…Pilleri eskileriyle değiştirip
televizyonu açtı,günün bu saatinde izlenmeye değer bir şey olmadığını biliyordu
ama en azından kanallar arasında gidip gelirken vakit öldürebilirdi…Yada müzik
dinleyebilirdi –ki bu kulağa daha eğlenceli geliyordu…
Haber ve saçma olarak tabir ettiği programlarla
dolu olan kanalları hızla geçip müzik kanallarına geldi,birkaç kanal
değiştirdikten sonra sevebileceği bir müzik duyunca o kanalda karar kılmıştı…Melinda’yı
rahatsız etmemek için sesini fazla açmadan dinlemeye başladı,eliyle dizine
vurarak şarkıya tempo tutarken kapının zili çalınca hızla ayağa kalktı…Aç
karnına müzik dinlemek bile eğlenceli gelmiyordu ona ama sonunda yemeği
gelmişti…
Kapıya yaklaşıp kimin geldiğini görmek için ekrana
baktı,elindeki büyük pizza kutusunu gösterip siparişi getirdiğini söyleyen
adamı görünce hemen tuşa basıp kapıyı açtı…Pizzanın gelmesini beklerken getiren
adam zile tekrar basmış ve kapının açılmadığını söylemişti…Birkaç kez daha tuşa
bastı ama kapı açılmamıştı…
Melinda’nın bazen kapı otomatiğinin takıldığını
söylediğini hatırlayınca adama beklemesini söyleyerek içeri geçip çantasından
cüzdanını aldı…Evin kapısını açıp dışarı çıkarken anahtara bakınmış ama
göremeyince girişteki ayakkabılıktan bir terlik alıp kapının arasına
sıkıştırmıştı…Hemen aşağı inip pizzayı alarak geri gelecekti ne de olsa,birkaç
dakika kapının açık kalmasında bir mahsur yoktu…
Merdivenleri birer ikişer inip apartmanın dış
kapısına yöneldi,demir kapıyı zorla açıp siparişini getiren adama ücretini
ödeyerek pizzayla birlikte tekrar içeri girip kapıyı kapattı…Merdivenleri yine
aynı hızla çıkınca dairenin kapısının önüne geldiğinde nefes nefese
kalmıştı…Kapının arasına koyduğu terliği alıp içeri geçti ve kapıyı kapattı…
Salona geçip pizza kutusunu sehpanın üzerine
bırakarak koltuğa yerleşti…Kapağını açtığı anda burnuna dolan muhteşem kokuyu
içine çekerken ne kadar acıkmış olduğunu daha iyi anlıyordu…Pizzadan bir dilip
tam ağzına götürecekken Melinda’nın odası çekti dikkatini,odanın kapısı hafif
aralık duruyordu ama daha biraz önce kapalı olduğundan emindi…
“Melinda” diye içeriye seslendi,kapı açıldığına
göre uyanmış olmalıydı…Belli ki o aşağı indiği sırada kalkmış ve büyük
ihtimalle tuvalete gitmişti…Seslenmesine karşılık gelmeyince pizza dilimini
yerine bırakıp ayağa kalktı,yarı aralık kapıyı sessizce geri açıp içeri
baktığında biraz şaşırmıştı…Melinda yatağın içinde kıvrılmış uyuyordu…
“Zile uyandı herhalde” diye mırıldandı,zile bakmak
için kalkmış daha sonra onun baktığını görünce tekrar gelip yatmış
olmalıydı…Yavaşça yatağa yaklaşıp Melinda’nın bacaklarının arasına topladığı
battaniyeyi çekti,herşeyi kusursuz yapmaya çalışan kız uyumak konusunda aynı
hassasiyeti gösteremiyordu…Sanki kaçacakmış gibi tuttuğu battaniyeyi
bacaklarının arasına hapsederek uyuyordu…
Battaniyeyi düzgünce açıp omuzlarına kadar
örttü,karnına çektiği bacaklarınıda örterken ayakları çekti dikkatini
birden…Gördüğü şeyden emin olmak için yavaşça Melinda’nın ayaklarına dokundu
,genç kızın ayakları ıslaktı…
Ayaklarına dokunulunca birkaç kez kıpırdadı Melinda
ve ardından gözlerini araladı…Yüzünde garip bir ifadeyle ayaklarına bakan
arkadaşını görünce istemeden kahkaha atmıştı…
“Eğer camdan pacuç deneyeceksen baştan söyleyeyim
senin prensesin olmak gibi bir düşüncem yok” dedi yatağın içinde doğrulurken ve
gülerek “Ama yakışıklı bir prens tanıdığın varsa olabilir belki” diye
ekledi,içinden de “mesela rüyamdaki gibi biri” diye geçirdi…
Aklından geçirdiği şeyin farkına varınca birden
nefesi kesilmişti,yattığı yerde tamamen doğrulup arkadaşının şaşkın yüzüne
bakarken kendisi daha büyük bir şok içindeydi…Biraz önce,Darcy ayaklarına
dokunmadan önce bir rüya görüyordu hemde normal bir rüya…Ne onu takip eden bir
gölge vardı ne de kalbine saplanan bıçaklar yada çatılardan düşmeler…Rüyasını
hatırlayabilmek için gözlerini kapattı,onunla birlikte deniz kıyısında olduğunu
anımsayabiliyordu,Matthew ile birlikte…Kumların üzerinde oturmuş sadece uçsuz
bucaksız denizi seyrediyorlardı,tek kelime bile etmemişlerdi yan yana
olmalarına rağmen…O anda mutlu olduğunu şimdi bile hissedebiliyordu Melinda…
Günlerden sonra ilk kez rüya gördüğü için
mutluydu,eğer rüyaları hep böyle olacaksa hayatı boyunca uyumaya razıydı genç
kız…Gülümseyerek gözlerini tekrar açtığında Darcy’nin bakışlarının hala şaşkın
olduğunu görünce ne olduğunu sordu…
Darcy eliyle ayaklarını işaret edip “Ayaklarını
neden yıkadın ?” deyince küçük bir gülme sesi çıkmıştı dudaklarının
arasından...
“Ne yıkaması ?” derken gözlerini altına topladığı
ayaklarına çevirdi,arkadaşının doğruyu söylediğini görünce bir an nefes almayı
bile bırakmıştı…Ayaklarını görene kadar ıslak olduklarını bile
hissetmemişti,elleriyle ayaklarına dokundu…Nemli ayakları soğuktu ve birkaç
damla su hala parmak aralarında duruyordu…
“Te…telefonumu getirir misin ?” diye rica etti
arkadaşından,sesindeki titreme iliklerine kadar işlemişti…Darcy elbette diyerek
odadan çıkıp biraz sonra elinde telefonla geri döndü,neler olduğunu anlatması
için arkadaşına ısrar ederken Melinda ondan biraz dışarı çıkmasını istemişti…
“Bir sorun mu var Melinda ?” diye sordu
endişeyle,Melinda’nın suratı biranda bembeyaz kesilmişti,vücudunun titrediğini
bile görebiliyordu…Melinda bir sorun olmadığını söyleyerek dışarı çıkmasını
tekrar rica edince istemeden de olsa odadan çıkıp kapıyı kapattı…
O çıkınca hemen telefonu açıp Matthew’in numarasını
çevirdi…Birkaç çalıştan sonra açılan telefonda karşıdan gelen ses ondan önce
davranmış ve hemen “Bir sorun mu var bayan Mc Daivel ?” diye sormuştu…Melinda
sesinin titrediğini belli etmemeye çalışarak “Siz haklıydınız gördüklerimin
hepsi rüyaydı” dedi…Telefonun diğer ucundaki doktor sevindiğini belli eden bir
sesle bunu anlamış olduğu için mutlu olduğunu söyleyince acıyla gülümsedi
Melinda…Onun bu tepkisini doktorda farketmiş ve bu cümlenin bir devamı olduğunu
anlayıp dinlemek için susmuştu…
Melinda buz gibi bir sesle “Siz haklıydınız ama
bende haklıydım” dedi ve daha yeni kavradığı imkansız gerçeği dile getirdi
“Hepsi rüyaydı ama rüyalarımda gerçekti” Bölüm Sonu
|
|
 |
Esra Özalp
21.01.2013 17:43
Diğer bölümü heyecanla bekliyorum..her iki romanınızıda heyecanlı yerde bıraktınız  |
|
|
|
|
 |
nurten akhan
22.01.2013 02:43
teşekkür ederim :D bilgisayarımda ki teknik sorun nedeniyle bir ara vermiştim ama bundan sonra düzenli olarak gelecek inşallah :) |
|
|
|
|
|
Bu Nedir? - En Popüler 100 Yazar
|