|
Hani kışların ardından bahar gelir ya,
Öyle geldin sandım,
Kurumaya yüz tutmuş umutlarım yeşerdi,
Ağıt ağıt çoğalan geçmişim ellerine doluştu,
Gözlerinde yalın bir mutluluğun resmi vardı,
Delice çırpınan yüreğimde cesaret mermileri aynıydı,
Ama ellerimi, ellerine uzatmaya yeltenen sevgim,
Adım adım kaçıyordu acıya hazır değilim dercesine,
Hani gitmelerin ardından pişmanlıklar olur ya,
Gitmemek için geldin sandım,
Bu sendin ve geriye,
Kırılmışlık ben, bende ki yürek yangınları,
Mehtapta damla damla yalnızlıkla buluşmalarım,
Kar taneleri avuçlarımda erirken sana yangınlarım,
Soğuk bedenimde yer bulmuşken,
Sana kilitlenirdi üşümelerde boğulmalarım,
Hani o soğuk gecedeki yürümelerden sonra,
Sobanın başında hayalinle ısınmalarım olur ya,
O an sen geldin sandım,
Sabahın buğusuna düşlerimi,
Gecenin koyusuna gizlediğim seni,
Yağmurlara adınla yazılmış şiirleri
Kuru yapraklara senden kalmışlığın resmini çizdim,
Yalnızlıkla düetlerim oldu,
Söylediğimiz şarkılar yine sen diyordu,
Perde hep senin olduğun sahnelerde kapanıyor,
Yokluğun bile masal tadında büyüyordu,
Direniyordum,
Direnişlerim bile sana koşmalarımdı,
Sessiz duvarlarda çığlıklarım,
Vazgeçmişcesine yıkılmışlığım,
Her zerremde yaşamaktan kaçmalarım,
Ve ardından adına yüklediğim umutla,
Yeniden ayaklanmalarım, hepsi bende ki sendin,
Hani ben seni, sensiz aldığım her nefesi,
Ölüm saatimi yazarcasına alıyorum ya,
İşte benim gibi,
Sende sevebilirsin sandım…
Benim gibi SEVDİN sandım…
|