|
''kes şunu oya!'' diye haykırdı selin, oya oyuncak perileriyle konuşurken.
''ama abla ayda bir konuşmazsam olmuyor, hem anaokulunda da kimse bana inanmıyor dedi oya.
selin iç çekti.6 yaşındaki kardeşine dayanamıyordu. Kendisi 9 yaşındaydı ve perilere elbette inanmıyordu. Ayrıca selin ve oya çok farklı kişiliklere sahiptiler;
selin maviyi severdi; oya ise pembeyi...
selin sebze yerdi; oya ise abur cubur...
selin elbise giyerdi; oya ise daima eşofman...
ertesi gün selin okul bitince hızla eve yürüdü. akşam yemekten sonra selin ve Oya'nın annesi Merve Hanım'ın telefonu çaldı. arayan Oya'nın anaokulu öğretmeni Buket hanımdı.
''merhaba Merve hanım, nasılsınız?''
''iyiyim buket hanım siz nasılsınız''
''bende iyiyim teşekkür ederim aramamın nedeni oya...''
''bir sorun mu var''
''şey... oya bugün çok solgun görünüyordu hiçbir aktiviteye katılmadı ateşi de yoktu ona bir peri oyuncağı verdim ama geri çevirip perilere kimse inanmıyor dedi üzgün biçimle''
'' ah tamam teşekkürler buket hanım ben şimdi oyaya bakarım iyi akşamlar''
'' peki, Merve hanım iyi akşamlar size de''
selin ve babası taner bey ne olduğunu sordu. merve hanım şaşkınlıkla durumu açıkladı. kafalarını mutfağa çevirip oyaya baktılar. oya hüzünle yoğurtlu spagetti dolu tabağını karıştırıyordu. o sırada selin yaptığı yanlışı anladı ve anne babasına anlattı. aynı zamanda aklındaki planı da fısıldayarak anlattı. merve hanım ve taner bey bu fikri çok beğendiler. akşam oya uyuyunca selin hemen oyanın odasına gitti. hızla mavi kurdeleli bir elbise, pembe peruk ve oyanın beş peri kanadından birini giydi. hemen oyayı uyandırdı
'' abla'' dedi oya uyku mahmuru gibi.
'' ne ablası ben elina hadi gel oyanayalım'' dedi selin.
selin ve oya Oya'ya da kanat takıp oynadılar. oya yatarken
''teşekkürler abla '' dedi. ikisi de kıkırdadılar.
''artık sende perilere inanıyor musun?'' dedi oya gözleri kapanırken. selin cevap vermedi. oya ise uyuyakaldı. tek belirgin şeyi ise gülümsemesiydi.
ve hikayenin sonu okuduğunuz için teşekkür ederim
|