|
Verdiği sözleri, göz pınarlarımda kurutup muhtaçlığımı görmezden gelip sevdamı tek kibritle yakarak giden sevgili. . ! Susuyordum.. Alnımdan akan terlerle, yetmeyecek sabrımla kandırıyordum kendimi. Hani şu çok sevip eklediğin söz vardı ya; ’işi çıkmıştır belki, yoksa o da özlerdi beni’ diyerek.. Gülüşlerinden kurduğum kente sağanak yağmurlar düşüyordu göz pınarlarımdan ve ben kendi içimde boğularak uyanıyordum uykumdan.... Geceydi...Yine yokluğuna açtım kançanağı gözlerimi.Sen uyuyordun belki ama ben dağ gibi yangınları yutkunuyordum sen bilmeden.. Gittin ya bittik ya senin için, şimdi başını yastığa koyunca rahat uyuyorsundur. Belki de rüyalarını süsleyenlerle mutlusundur? Ama bil ki; sen bıraksan da anıların terketmedi hiç beni! Ve ben hala çok özlüyorum seni..Güçlü bilirdim kendimi ya hani yüreğimi bırak sevgili, gözlerimden bile silemiyorum seni !! Ya çık gel, ya da çağır beni ! Eskisi gibi, yüreğimi yüreğine yeniden bağışla sevgili..
|