|
İnsanlar neden ilk
tanıdığımız gibi kalmazlar? Bunun iki sebebi olabilir. Ya gerçekten biz
ilişkide öyle sorunlu davranıyoruz ki onları değişmeye, bambaşka biri olmaya
zorluyoruz ya da onlar kendilerini ilk zamanlar bize farklı göstermeye
çalışıyorlar ve zamanla gerçek kimliklerini saklamak da güçlük çekiyorlar.
Bir 18 Mayıs gecesi, birlikteliğimizin
ilk ve en heyecanlı adımını attığımız sevgilim de bir buçuk ay kadar
dayanabildi ve bana gösterdiğinin dışındaki kimliğini yavaş yavaş belli etmeye
başladı veya onu ben değiştirdim. Bu noktada kararsızım. 5 dakika cevap
yazmayınca, telefonla arayan, küsünce bir sürü mesaj atan aşkından ölen
beyefendi gitti, yerine umursamaz, tepkisiz, ilgisiz bir arkadaş geldi.
Hayır yani, madem sonradan seni bu
yönünle tanıyacaktım neden bana kendini çok romantik, çok aşık, aranan sevgili
kimliğinle tanıştırdın? Madem sonradan az sevecektin, baştan neden çok sevdin?
Hatayı nerede yaptığımı anlamaya çalışıyorum. Önceki sevgilimde de bunun
aynısını yaşamıştım. Gerçi orda defalarca terk eden kişi bendim ama sonlara
doğru roller değişmeye bu bana soğuk davranmaya başlamıştı. Demek ki bende bir
sorun var. Benim sorunum ne allah aşkına? Tam bu sefer büyük aşkımı yakaladım
derken gelen bu talihsizlikler ne böyle? Mutluluk haram mı bana?
Hem soğuk davranmak da nedir yahu? Ben
mikrodalga ısıtıcı değilim ki her soğuk olanı ısıtmaya çalışayım. İstemiyorsan
ayrılalım de bitir, istiyorsan kuzu kuzu devam et ilişkiye. Her hafta sonu
buluşup bu hafta sonu buluşmamak nedir? Canın istediğinde mesaj atıp canın
istediğinde cevap yazmak nedir? Ben her zaman yedekte duran, istediklerinde
arayıp, istemediklerinde umurlarında bile olmayan o basit kızlardan olmayı
nasıl başardım? Tebrik vallahi bana. Her ilişkide ilk haftalar baş tacı olup
son haftalar ayaklar altına gelişime tebrikler. Ölçüsünü tutturamadım ben bu
sevginin. Az seviyorsun, yetmeyip gidiyor; çok seviyorsun, bunalıp gidiyor. Her
türlü gidiyorlar. Kalan ve üzülense hep yine ben oluyorum . Kaderde yine
üzülmek varmış. Ben üzülüp geliyorum.
|