İçime sindi
Beni benimle baş başa bırakışında,
Senden kalan;
Bana, senden daha sadık kokun
İçime sindi.
Pare pare ciğerlerime işledi.
Kanımda geziniyor,
Ve bütün hücrelerimi besliyor şimdi.
Çıkar mı kırk güne acaba
Bu aşk kırıntısı?
Sana hiç söz etmiş miydim?
Her bir gözeneğini, tane tane,
Her biri tek taneymişçesine,
Bir bilim adamı edasıyla incelemek,
Ve bir anne şefkatiyle sevmek,
Ve yorucu bir günün ardından,
Üstelik alın terim -alın terin- kurumamışken hala,
Sana has kokunla dinlenmek, hücrelerimi beslemeye devam etmek,
Ve hatta, kucağında,
Kokunla birlikte, bütün dünyanın karanlıkları hiç yokmuş gibi
Hiç var olmamışlar gibi hatta,
Gözlerinle kamışmak,
Senden başka her şeyi unutmak isterdim.
Neyse,
Alışkınım nede olsa vedasız gitmelere,
Sen gene de hoşçakal.