bazen kötüyü çok oynuyoruz gerçekten o kadar çirkefleşiyoruz ki şaşırıyorum.

  tabi bunlar spesifik şeyler olsa da biraz zor,sıkıntı ve Katlanılmazlık gördüğümüz zaman karakterimiz ile çok oynuyoruz.Bu durumdan mütevellit durum gereği;

 

     _bazen büyük bir yalancı

     _bazen karakter yoksunu

     _belki korkak,orospu çocuğu,cani,masum garip ve psikolojik bir manyak.

  (tabi bunların hepsi herkes için ve her zaman geçerli değil ama genel olarak anlatmak istediğim şu ki bir çok maskemiz var.)

   

    her'an her yerde her saniye değişen maskelerimiz.

  Sevgilinin tanıdığı sen ile benim tanıdığım sen bir değil.

  annenin tanıdığı sen ile babanın tanıdığı sen ve yahut  arkadaşların bile seni farklı bilir farklı görür. herkese aynı gösterseydin kendini herkes seni aynı bilir aynı muhabbetleri yapardın ve bu böyle devam ederdi.

  Ama şimdi şurada bir çeliş ki var.Hani dediğim gibi birde insanların seni görüş acısı var. Burada da şu geliyor aklıma bu maskeleri onlar mı? takıyor.

  Yoksa konsol bizi elimizde mi? 

  isteyerek yaptığımız amenna ama istemeden yaptığımız da bunun farkında mıyız?