Duygularım akıyor yavaşça sessiz ve sakin. Açılıyor gibi hissediyorum hiç olmadığım kadar , suya

 

 karışıyor sanki sırtım ve ayaklarımdan , suyun rengi değişiyor sanki su ayrılıyor ikiye akdeniz , atlas

 

okyanusu misali bir tarafta neşeli duygular diger taraf tuzlu kurak acı .. daha da netlesiyor ayrimlari

 

adeta savasiyorlar birlesmemek icin suyun iki kısmı  .. boğukluk yavaş yavaş gidiyor farkına varmadan

 

nereye gittiğinin ,  burukluk geliyor yerine emin adımlarla ..

 

 Boguklukla burukluk arasinda tam suyun ortasinda konumlanmis buluyorum kendimi , çıkıyorum sudan

 

hizli adimlarla duygularimi oraya birakip , kurulaniyorum. Evden çıkıyorum , kış dolayısıyla hava cok

 

soğuk , yapraklar solmuş üşümekten ,  yakama takiliyor bir tanesi , yürüdükçe yipraniyor boşluğa

 

serpistiriyor kendini .

 

 Duygularimla solmuş yaprağı kafamda harmanlarken elimde bozuk paralari sayıyorum minibüse

 

binmek için elime taptaze bir yaprak oturuyor tüm sıcaklığıyla ilkbahardan kopup gelmiş gibi ama

 

artik umut yok , kopmuş ki .