Yıllar önce küçük bir kasabada dünyaya gelen şirin mi şirin bir kız varmış. Bu sevimli kıza
annesi Pina adını vermiş. Pina, sahile çok yakın olan evlerinde her gün martı
sesleriyle uyanırmış. Martıların çığlıklarını duyduğunda her sabah pencereden
gökyüzüne bakarak onları izler, her birine tek tek el sallarmış. Bazen de
onları taklit eder, kollarını çırparak odadan odaya koşarmış.
Pina’nın en sevdiği şeylerden biri sahilde uzun yürüyüşler yaptıktan sonra bir kayanın üzerine oturup denizle konuşmakmış. Ondan başka kimse denizin sesini duyamıyor,
güzel yüzünü, masmavi saçlarını göremiyormuş. Bu güzelliği izlemeye doyamazmış
minik kız. Bazen denizin maviliğinde yavaş yavaş süzülen balıkları görür,
onlara da seslenirmiş. Pina’nın sahile geldiğini gören balıklar çok mutlu olur,
onun için dans ederlermiş.
Deniz bazen çok sakin olurmuş, beraber saatlerce sohbet ederlermiş. Fakat kızgın olduğu zamanlar dalgalarını kayalara çarptırarak Pina’nın üzerine su fışkırtırmış. Bu
durum küçük kızı kızdırmak yerine daha da keyiflendirir, kıyafetleri ve saçları
ıslanınca kahkahalarla gülermiş.
Yine bir sabah sahile inmiş Pina. Bir kayanın üzerine oturmuş denizle sohbet etmek üzere. Fakat deniz o gün çok keyifsiz görünüyormuş. Ne sakinmiş, ne de öfkeli.
Derin bir hüzün içinde dalgalarını bir oraya bir buraya fırlatıyormuş. Renginin
tüm berraklığı gitmiş. Pina, suda yüzen balıkları görmeye çalışmış fakat
görememiş. Denizin durumundan endişelenmeye başlamış. Saçlarını okşar gibi suda
ellerini gezdirmiş. “Neyin var senin?” diye sormuş. Deniz cevap vermemiş. Ne
yüzünü ne de saçlarını gösteriyormuş Pina’ya. Küçük kız denizin dalgalarında
ıslanmak için onu kızdırmaya çalışmış fakat hiç cevap alamamış. Bunun ne demek
olduğunu hatırlamış Pina. Bir keresinde deniz, ona şöyle demiş “Ben hasta olduğum zaman mikroplar tüm vücudumu sarıyor. Ve kendimi çok kötü hissediyorum. Dalgalarımı yönetecek
kadar bile gücüm kalmıyor.” “Aman Allah’ım benim arkadaşım hasta olmuş.” diye
çığlık atmış Pina ve eve doğru koşmaya başlamış.
Denizin hasta olduğunu ve artık onunla konuşmadığını babasına anlatan Pina gözyaşlarına hakim olamıyormuş. Babası, kızının çok üzüldüğünü görünce dayanamamış ve hemen
sahile inip denize ne olduğunu öğrenmek istemiş. Artık hava kararmış olsa da
bu, adamı durduramamış. Kandili aldığı gibi sahile inmiş. Bir sandala binip
denize açılmaya başlamış. Ve açıldıkça gördüğü korkunç manzara karşısında
şaşırıp kalmış. Denizin üzerinde çöpler yüzüyormuş ; şişeler, kırık oyuncaklar,
patlak toplar… Hepsi denizi öyle kirletmiş ki neredeyse yüzeyi görünmüyormuş. Adam
oradaki balıkçılardan da yardım isteyerek denizin üzerindeki bütün çöpleri
toplamış. Bu işi tamamlaması saatler sürmüş. Tam eve dönmek için karaya doğru
giderken birden karşısında güzel yüzlü, mavi saçlı denizi görmüş. Adam o kadar
şaşırmış ki ne yapacağını bilememiş. Demek Pina’nın anlattıkları doğruymuş.
Denizin gülen yüzüne şu sözler eşlik etmiş ;
“Bana yardım ettiğiniz için size çok teşekkür ederim. Sularımın maviliğini ve içimde barınan canlıları korumamda hepinizin yardımına ihtiyacım var. Ben tüm canlılar için
çok önemliyim. Lütfen bana ve sularımda yüzen arkadaşlarıma zarar vermeyin.”
Ertesi gün Pina, babasıyla birlikte sahile döndüğünde karşısında arkadaşı denizin eski güzel, berrak halini görmüş ve çok sevinmiş. Birlikte gülerek, oynayarak konuşmaya
devam etmişler. O gün, eğer denizi kirletirsek onun da insanlar gibi
hastalanabileceğini öğrenmiş Pina. Ve arkadaşının bir daha hasta olmaması için
bu olayı herkese anlatmaya karar vermiş.
“Söz veriyorum sana arkadaşım” demiş “Dünyadaki en güzel mavi, senin olacak.”
http://pnrozr.blogspot.com.tr/
|
|
|
Bu Nedir? - En Popüler 100 Yazar
|