|
Kalbinde kırıklar varken kimi bastırabilirsin ki üzerine. Hiç acımaz mı yüreğin, yüreği her yüreğine değdiğinde? Ellerin onun elini tutmuşken, hissedebilir misin ki bir başkasının elini. Hiç ıstırap içinde bırakabilir misin kendi kendini? O kadar yanarken yüreğin çekip gidebilir misin ki bir başkasıyla? Unutmadığın halde unuttum diyerek yalan söyleyebilir misin umarsızca gittiğine? Yapamazsın... Her adı geçtiğinde aklına düşüverir, aklın kalbini incitir. "Acaba nasıl?, O da beni düşünüyor mu?, Mutlu mu?" diye sorular dönüp durur kafanda. Tam bitti her şey dediğinde ve hayata dair yeni sayfalar açmak istediğinde, yine aklına düşüverir. Bu sefer unutmayı bile unutursun. Çok geçte olsa kalbinin onun kalbine mühürlendiğini anlarsın. Kırmak istersin tüm zincirleri kalbinin kırıldığı gibi de, yine kırılan kalbin olur. Ruhun bedenine yansır, ruh olursun. Hayattan soğursun. Kimseye anlatamazsın derdini, zaten anlatsan da anlamazlar ki seni. İşte sen böyle bitirirsin bir insanı aşk. Uçurumda tutulan çürük dal misali her an yaşatırsın ölüm hissini, katledersin insanın zihnini...
|