|
Çok şiirler yazdım aşk ve sevdalar üzerine
her şiirimde yeni bir ayrılık acısı hissettim yazdığım dizelerimde
Masallarla bezenmiş bir hayal dünyası yarattım küçük dünyamda
Aşkı da gördüm,ayrılığı da.
Acıyı da tattım mutluluğu da.
Her yeni cümlemde kendimi buldum, her sayfanın sonunda kendimi yitirdim.
Herkes iyiydi benim dünyamda, kötülere yer yoktu zihnimin uçsuz,buçaksız boşluklarında
Sonra bir gün, kötülük sindi kalemime, sayfalarıma çöktü deliliğin ahlaksız küfürleri.
Aşkı unuttum,yenilmiş bir yalnızlığa büründüm.
Yapamadım,kurtulamadım bu kör girdaptan bir türlü
Teslim oldum her şeyimi kaybetmişcesine ve her şey, hiçliğimde kaybolurken.
Ve çıktım zihnimin serkeş çukurundan, o zaman gördüm gerçeği.
Dünya ne kadarda kötü bir yermiş meğer.
Kendilerini iyi gibi gören kötülüğün kölesi olmuş insanlara baktım birer birer
Hepside ne kadar körleşmiş aydınlık sandıkları zifiri karanlıkta.
Ve ben de kötüyüm artık adalet kavramını unutmuş insanoğlunun arasında…
|