Sevgi tomurcuklarından mahrumdur bu beden Başlı başına akılalmaz depresyonum zaten Her anım nedense matem Küçücük dünyamın her yeri cehennem...
Kaçıp kurtulmayı çok denedim Hep tutuklu kaldı bu bedenim Tepe takla olmuş kaderim Söyle şimdi yine suçlu bu benliğim...
Depresyonumla iyi anlaşıyoruz uyurken beni rahatsız etmiyor Uyumadığım anlarda adeta ruhumu kemiriyor Ses etmeyin o daha küçücük bir çocuk Seni öptüğüm şehir şimdi koca bir oyuk
Asıl mutluluk çıkamamaktır bu bunalımdan Kalemim isyan eder her satırdan Anarşist kalemimi devlet ipiyle bağladım Ben bu dünya için fazlaca ağladım...

|
|
|

Bu Nedir? - En Popüler 100 Yazar
|