Sevgi tomurcuklarından mahrumdur bu beden
Başlı başına akılalmaz depresyonum zaten
Her anım nedense matem
Küçücük dünyamın her yeri cehennem...
Kaçıp kurtulmayı çok denedim Hep tutuklu kaldı bu bedenim
Tepe takla olmuş kaderim
Söyle şimdi yine suçlu bu benliğim...
Depresyonumla iyi anlaşıyoruz uyurken beni rahatsız etmiyor Uyumadığım anlarda adeta ruhumu kemiriyor
Ses etmeyin o daha küçücük bir çocuk
Seni öptüğüm şehir şimdi koca bir oyuk
Asıl mutluluk çıkamamaktır bu bunalımdan Kalemim isyan eder her satırdan
Anarşist kalemimi devlet ipiyle bağladım
Ben bu dünya için fazlaca ağladım...
|
|
|
Bu Nedir? - En Popüler 100 Yazar
|