Bir ayrılık arifesi Ben, bir hayvansın! Hatta bir akrep sıcak kanlılarla cima eden. Akvaryumdaki balık camın öte tarafındakini sevebilirmiş gibi "Büyük Yolculuk"a ihtiyarın varla yok Ah, cellatların kanayan vicdanı Ah, gardiyanların bitmeyen mahpusluğu ve biteviye ağlayan bir timsahsın şimdi kendi çocuğunun kanı kurumamışken ağzında Nasıl ağlatılır bir çocuk ve nasıl terkedilir bir kadın kalbinden bıçaklanarak Kötü adamlığın bitmeyen ızdırabı Sen bir küçük çocuksun ve öyle kalacaksın Neden bu bitmeyen hoyratlığın Ölülerin etrafında sirtaki oynamalar hem şehvetli hem yaralayan Şeytan azapta gerek ki şeytanlar koşuyor azaplarına zaten Sırtında kurban olmazsa akrep kendini sokuyor. Biliyorsun kendinden Adam kirli elleriyle oturuyor masaya adam olmaklığın tözü mü bu küfrediyor kadına -Ben ki bir ZEUS olabilirdim ne demeye kanatır durursun vicdanımı -Sana karnıyarık yaptım çok seversin diye Ellerimdeki kana karışıyor gözyaşlarım Bu da geçer Geçmeli Bilmiyorsun kalbi kanarken sevişmeyi bilmiyorsun Bilmiyorsunuz "mecburen"i ve kimisini kendi kendisinin kuklası yapanı Seni yalnızca orospular anlar şimdi Ondandır bacakları açık kalpleri kapalıdır sana Oysa sen onlara da açıyorsun kalbini ah Mavi Sakal nasıl olsa tekrar kapatırsın kapıları kanatırsın eski yaraları Ne kadar çok ceset sığıyor bir insan kalbine! Bir kalpten çıkarken anahtarı verme merasimi... Ne kadar kısa tutulursa o kadar az üşür çocuklar bıçak içerde çevrilmemeli VİCDAN ama "mecburen" saplanmalı DYONİSOS'un dürüstlüğünden kalan tek tanrısal o da eksik yanım

|