-"Lâ havle ve lâ kuvvete illâ billâh"- diye söze başlardı anam.
Ben ikircikliydim ondan sonra ki saatler;
Günde beş vakit abdest alırdı anam.
Ben beş defa genzimde ki esrarı sulardım.
Günde beş vakit namaz kılardı anam.
Ben beş defa oturup düşünür anımsardım.
Günde beş vakit seccade dürerdi anam.
Ben beş defa tütün sarar küllerinden oyuncaklar yapardım.
Her gün duvarı sıvasız evimizi temizlerdi anam.
Ben kalbimin odalarına dönüp de bakmazdım.
Her gün bir sebep bulur babama öfkelenirdi anam.
Ben ikisine bakar ikisine de güzel bir silüet kondururdum.
Her gün avuç içlerindeki kelebeklerle dua ederdi anam.
Ben sanki içlenmişçesine haşyete düşerdim.
Hep içinde dünya sıkıntıları barındırırdı anam.
Ben sürekli narin mi narin bi' kız çocuğu düşlerdim.
Hep güzel ders çıkarır, güzel öğütler verirdi anam.
Ben sadece bilyeleri nasıl vuracağıma odaklanırdım.
Hep saçlarımı okşar çekik gözlerimden öperdi anam.
Ben onun ellerinden ısınır ceket giymezdim.
Bazen döverdi beni kırılmazıyla anam.
Ben o piç kalmışların acısını hiç hissetmezdim. Bazen yazmasına sinip ağlardı anam.
Ben ancak sol adelemdeki kıramptan sonra farkederdim.
Bazen öyle güzel gülümserdi ki anam.
Ben zihnimde günlerce saliselik resimlerini çizerdim.
Her gece Rab'dan sıhhatler anam;
Ben ise saatlerdim.