|
Ohh be, ne geceydi. Hiç, uyuduğumun bile farkına varmadım. (Deliksiz bir uyuku, tasasız bir hayatın sinyalleridir.) Gözümü açar açmaz, dünden kalma yorgunluğumun, kalmayışının verdiği mutlulukla,yüzümde hafif bir tebbessüm beliriyor. Şöyle bir esnedikten sonra, elim hemen telefonuma uzanıyor. Çünkü geçen saatler sonrasında, bir sürü arama, mesaj vs. birikmiştir. Yine şaşırmadığım gibi, sadece Google'un (hava durumu) ve " Bölgenizde yoğun trafik var!" bildirimleri hariç, hiçbir şey yoktur. Hava durumu, yağmurluyu gösteriyor. Bunu tastiklemek için, arkamda duran,
gece'nin ve gündüz'ün tüm kötülüklerinden koruyan perdemi çekiyorum. Vay be,sonunda şemsiye
aldığım günden beri, ilk defa gökten rahmet yağıyordu. Tahmin edeceğiniz üzere, şemsiyemi kullanmak için, günlerdir yağmur'un yağmasını bekliyorum. Sebebi ise: yaklaşık sekiz gün önce ıslanmamak için koşar adımlarla, eve doğru yol alıyorum, ama şemsiyesi olan insanlar, garez yapar gibi, yağmurun altında, yavaş yavaş ve ıslanmadan yürüyorlardı. Sırf bu yüzden en yakın mağazadan kendime bir şemsiye temin ettim. Gel gör ki, kullanmak bu güne kısmetmiş.
|