|
Delikanlı bir göz yaşı kadar muamma hayatım
En çok kendime kızıyorum bu yüzden kazınır saçlarım
Kalbim pişmanlık harabesi ne geleni olur nede dönebileni
Odamın bir köşesindeyim boş kitabın baş ucundayım
Kedi ile oynaşan çocuk gibi görmezden geliyorum hayvanlıkları
Sabrım sokakta büyüdü acıyı tanır üstelik yalın dır ayakları
Kirli sular da serinlemek için kimseye bedel ödemezsin
Yürüyordum güneş vardı yürüyorum ay var bende yalnızlıkları
Soğuğu umursamadığım gün fark ettim kalp taşıdığımı
Unutamıyorum geceleri kalemim ile paylaştıkça yatağımı
Sövüp geçer gider dimi insanlar ömür ölüm sessizliğin de iken
Belki bir şiirin virgül ünde gelir ecel sakın yırtmayın hayatımı. . .
|
|
|
Bu Nedir? - En Popüler 100 Yazar
|