Sabah saat tam sekizde ama tam sekizde telefonumun alarmı çaldı,kalktım ve hızlı bir şekilde giyindim kahvaltı yapacak zamanım yok yola koyulmalıydım öyle de yaptım.Otobüs durağına gittim sıraya girdim bu sırada akşam bana herhangi bir mesaj gelmiş mi diye telefonuma baktım,otobüs geldi sırayı bozmadan bindim. Herkes Üzgün,yorgun ve stresliydi her zamanki gibi.Ben ayakta kaldım oturacak yer yoktu.Telefonumu çıkarttım sağıma yada soluma bakmadan onunla uğraşmaya başladım ta ki inene kadar.Sonra işyerine gittim her zamanki gibi işlerimi yaptım beş dakikayı geçmemek kaydıyla tuvalete gittim bir kez ve derken  öğle yemeği saati geldi.Tam bir saat büyük nimet...Yemek yedik oturduk sigara içtik ama hep belirlenen bölgelerde sonra tekrar is başı akşam oldu işten çıktık otobüs durağına gittik bir çok arkadaşımla beraber yine sıra bekledim yine ayakta seyahat ettim ve yine telefonla oynadım. Derken eve geldim yemek yedim televizyonda dizi vardı biraz onu izledim ve o sıra yorgunluktan uyumuşum sabah alarmla kalktım.İşte böyle bu hangi gündü hatırlamıyorum  çünkü bütün günler birbirine benziyor hep aynı şeyler hep aynı düzen ve kurallar hiçbir şeyi biz belirlemiyoruz birileri belirlemiş biz yaşıyoruz.