Her gün olduğu gibi yine öldürdüler beni
Yaşadığımı sanıyorlar toprağımı gizlice kazıyorum
Çok şey kaybettim hiç sahip olamamışım gibi
En çok da zamanı kaybettiğimi unutmama yanıyorum
Soruyorum hiç mi bitmiyor pişmanlık ateşi
Bilebilseydim keşke çünkü toprağa yetmiyorum
Solgun göstetiyor aynalar öldüğümü görmüyor gibi
Gözlerimin de kalni var tüm anıları için susuyorum
Ne anlatıyorsun sen bize diyecekler belki
Sözüm yok dil mahkum bütün hesabı kalbe yazıyorum. . .
©edebıhayat

|