|
Babannem ve dedem vardı ama ben hep yerde yatan kediye gülümsedim. Onlara da gulumseyebilirdim ama ben sadece o kediye tebessum ettim. Gosteremez ki insan görmediği seyi. Gördüğü seyi ise unutamaz. O kedi bana saflığını göstermişti. Ama onu kıskandım, benden daha yakındı hep babaannem ve dedeme. Dünyadaki bütün kediler benden daha yakındı onlara. Dünyadaki bütün hayvanlar yakindi onlara bir ben uzaktım. Yakinda olsam da uzaktım cunku bunu gerektirirdi onlara göre varligim. Benim uzak olmam gerekirdi, mutsuz olmam. Ya da... Ya da benim ne bok olduğumun bir önemi yoktu, vardim iste orada bir yerde, belki uzak belki yakin. Farketmezdi. Babaannem ve dedem vardı ama ben hep yerde yatan kediyi sevdim.
|