|
Dökülüyorum geceye emanet duyguların sokağına
Zararına satılan şiirlerin kim ortak olabilir ki mânen kârına
Şu tebessüme üzülüyorum gizlediğini sanıyor acıları
Âşikâr emanetin sözünü dinle şâyet varırsan aşkın bağrına
Düşüyorum gecenin efkârına takılan kalbimin elini tutarken
Kalemin derdi neydi yazmaktan başka ben infazımı beklerken
Şu tıka basa dolmaya çalışan kalbe yazık görmüyor belli ki kayıpları
Kalbe ait olanı dile sunmayıp zâyi eder akıl zira şair değilse bekleten. . .
|