Yutkunmakta zorlandığım o gün anladım bir şeylerin ters gittiğini
Bir şeylerin bir daha böyle acı veremeyeceğini
Her kahkaha altında yatan binlerce kinimi
Ve bunların geriye bir avuç tebessüm değil de
Bir ton gözyaşı bırakacağını
Zaman durdurmaya değil sadece boşluğa bırakıyor
Zaman sadece hafifletiyor
Bol umut sunmaktan vazgeçmediği gibi
Her düşünce her mayıs düşünce kalkamıyor ve düşüyor beden
Tutunduğu umutlara sığınıyor nereye götüreceğini görmeden
Nereye savuracağını bilmeden