Pek tanımadığım bir kadının yüzü şiir kitabının ön yüzünde Bakışları bu satırları yazarken bendeymiş gibi İçindeki susmak bilmeyen sesi susturmak istediği için yazıyor Bu bana hayallerimin ve düşüncelerimin zihnime dolandığı o geceyi hatırlatıyor Müzik, dans, aşk, bakışlar Bugün ramazanın son günü. Sabah 06.35 Çamaşır makinesinin sesini betimleyemiyorum Bunca zamandır acı çekiyorum. Ruhum birçok yerden kanıyor; nasıl saracağımı bilmiyorum. Bazı yaraları unutuyoruz, sonra diyoruz ki zaman sardı. Buna inanmıyorum. Çünkü zaman senin için, onun için, çalışan işçi için aynı akıyor. Çalışan öğrenci için. Zaman bize hiçbir şeyi unutturmuyor. İnsan unutuyor Değil mi, Sylvia? Tabii bunun senin için geçerli olduğunu sanmıyorum. Zihnindeki ses ve mısralarına düşen seslerin gölgeleri dakikaları senin için bir azaba dönüştürmüş olmalı. Ölümün bile bir sanat Sylvia. O son şiirin Uç'ta, ölümünü mü hissettin, ölümü mü? Eğer amacın sanatla ölmekse, bu oldu. Başarının gülümsemesini ruhun mu taşıdı Sylvia? Hangi düşünce seni kıstırdı? Fotoğrafın kitabın ön yüzünden bana bakarken gerilmiyorum diyemiyorum Sylvia. Melankolik prenses, nefsine kraliçe diyorsun
Niye hep ölümü istiyorsun? 3.06.19

|
|
|

Bu Nedir? - En Popüler 100 Yazar
|