Pek tanımadığım bir kadının yüzü şiir kitabının ön yüzünde
Bakışları bu satırları yazarken bendeymiş gibi
İçindeki susmak bilmeyen sesi susturmak istediği için yazıyor
Bu bana hayallerimin ve düşüncelerimin zihnime dolandığı o geceyi hatırlatıyor
Müzik, dans, aşk, bakışlar
Bugün ramazanın son günü.
Sabah 06.35
Çamaşır makinesinin sesini betimleyemiyorum
Bunca zamandır acı çekiyorum.
Ruhum birçok yerden kanıyor; nasıl saracağımı bilmiyorum.
Bazı yaraları unutuyoruz, sonra diyoruz ki zaman sardı. Buna inanmıyorum. Çünkü zaman senin için, onun için, çalışan işçi için aynı akıyor. Çalışan öğrenci için. Zaman bize hiçbir şeyi unutturmuyor.
İnsan unutuyor
Değil mi, Sylvia? Tabii bunun senin için geçerli olduğunu sanmıyorum. Zihnindeki ses ve mısralarına düşen seslerin gölgeleri dakikaları senin için bir azaba dönüştürmüş olmalı.
Ölümün bile bir sanat Sylvia.
O son şiirin Uç'ta, ölümünü mü hissettin, ölümü mü? Eğer amacın sanatla ölmekse, bu oldu.
Başarının gülümsemesini ruhun mu taşıdı Sylvia? Hangi düşünce seni kıstırdı?
Fotoğrafın kitabın ön yüzünden bana bakarken gerilmiyorum diyemiyorum Sylvia.
Melankolik prenses, nefsine kraliçe diyorsun
Niye hep ölümü istiyorsun? 3.06.19
|
|
|
Bu Nedir? - En Popüler 100 Yazar
|