Sadi diyor ki:"Bir gece biz kervan ile
Yavaşça giderken yolumuz düştü bir çöle,
Çabucak geçmek için o vahşet dolu yeri,
Hep yolcular feda ederek istirahati,
Gitmektelerdi.Bir ara çok yorulunca
Az oturayım dedim lakin dalmışım uykuya.
Avare bir piyadeyi bekler mi kafile?
Elbet hızlı gidecek ulaşmak için emin bir yere.
Bir de uyandım ki başımda kılavuzlardan biri dedi:
"Kalk ey zavallı yolcu,kalma kervandan geri.
Ben de yorgunum,hem uykum da var
Ama bu vahşi çölde durmak akla zarar.
İstediği yere varır durmayıp giden,
Yoktur kurtuluş ümidi bu çöller geçilmeden.
Heyhat,yolda böyle düşen uyku derdine
Hep yolcular gider de kalır kendi kendine."
Kıssa basit belki niye anlattın dersen?
Hissesi büyük ama farkedersen.
***