|
Acılar kuşların kanatlarında göç ederdi
Silik sayfaları ve küllü yaprakları
Göç eden acılar kanatlardan pamuklara sarılır,
Denizler aştırılır ve pay edilirdi sahiplerine tek tek.
Sahipler yabancı bulur ve yadırgardı
Henüz bilmeden o acılarına öz evlatlarına sarılır gibi,
Koca bir ağacın ormanında yer tuttuğu gibi bağlanacaklarını
Silinmeye çalışan izi kalmış acılarını yenileri geldikçe rafa kaldırırdı sahipler
Eskiyen oyuncakları tavan arasına koyan çocuklar gibi yer açarlardı yenilere
Yakamazlardı eskileri, kalplerinden söküp atamazlardı tamamen
Rahat rahat iç çekmek, iç çektikçe acı çekmek, kanatlardan gelen o acılara minnet bile etmek için sadece henüz hiçbirini bilmeden
Dram, acı sahibinin eskimiş ve yırtılmaya yüz tutmuş, çürüyen bir kıyafetini sündürmesi gibi, kıyafet ise sahibinin gözünde fabrikadan henüz çıkmış gibi.
|