|
Vaktimizin çoğunu, ehemmiyeti olmayan işlere ayırıyoruz. Ölümü unutmuş gibi sarraf inceliğiyle dokunuyoruz dünyaya, bize kalmayacak herşeyi yığıyoruz üst üste, yiyip içiyor, faydalı hiçbir iş yapmıyoruz, canımızı veriyoruz birşeyi almak için ama bizim değil ki, bizimmiş gibi seviniyoruz. Yazık
|