|
ne kadar pahalılaşmıştı mutluluk ne kadar uzak geliyordu huzurun kokusu korkutucu bir çaresİzlik bulutu hakimdi bütün evrenin üstünde eskisi kadar kolay kandıramıyordu bizi güzel günler ütopikleri neredeyse her şeye olan inançlar birbir azalmış planlar yapılırken ardı sıra boğazlar düğümlenmişti gözyaşları anlamlı akıyordu artık korkuyordu insanoğlu korkuyordu yaşayacağı sonun erkene geldiğini düşünüyordü sürekli kırılan kalplerin yerini kırılan insanlar alıyordu ve insan ancak çaresizliğinde tek çareye başvuruyordu o büyük egolarını mezara sığmayacak tavırlarını bir kenara bırakmışlar burnundan kıl aldırmayanlar nefes almaktan korkan bir hal almışlardı insan kendini buluyordu aslında ne kadar aciz bir mahlukat olduğunu farkediyordu bu farkına varış ile yaşayacağı son aynı yola sapıyordu geç kaldığını düşündüğü vakit var olmadığını hissediyordu.
|
|
|
Bu Nedir? - En Popüler 100 Yazar
|