Eğildi başım güz zamanı çiçek gibi,
Geçmişi sorguladım da bir boş oldum.
Hayatı ıskaladım gelecek için,
Şimdi bakıyorum da yar'ın gözünde bir boş oldum.
Hep güldüm,aydım da...
Şimdi ruhumun zindanındaki ışık kadar loş oldum.
Bilmezdim gençliğimde yükün ağırlığını,
Gün geldi fikrimden ben ayyaş oldum.
Yağmur idim,rüzgar idim yerle göğe karıştım.
Ben güneşine sarıldım da inan hep hoş oldum.
Sustum,susturuldum yalnızlığımla konuştum.
Bilmezler kalemim ben seninle kavuştum.