|
Kırılan sadece kalp miydi?
Ruhuma onun gelişiyle doldurduğum yaşama sevinci.
Yürüdüğüm yolda, indiğim merdivende, kokladığım menekşelerde, büyüsünde kaybolduğum kızıl bir gün batımında, içtiğim çayda, uyuduğum uykuda bile olan ‘Sen’ hayalim.
O öfkeli, kırıcı sesinde yüreğinin en saf halini gördüğüm.
Sesini içime çekip hapsetme çabam,
Ruhumu parsel parsel onunla işgal eden umudum,
Her Gidişinde artan gönül yorgunluğum,
Zamanla içime kazıdığım o dipsiz kuyuda ne çok ceset bıraktım gidişinle.
Sahi kırılan sadece kalp miydi?
Lavinianur
|