Kalemler kılıçtan keskin.
Kalemler bir devrim...
Dünyayı sevmişim çehrendeki beninden.
Çehren oldu kalemim...
Sen anlamadın hangi kalem devrilir?
Hiç bilmedin içimi.
Ne inancı kaldı içinin,
Nede gönlün artık benimle eğrilir...
Kimse görmedi beni, bendeki seni.
Sende kimse gibilendin.
Ne gel diyebildim ayaklarına,
Nede kollarıma gelmek istedin...
kimse görmedi seni, beni, bizi benden içeri.
Açmayı denemedin kapımı...
Çağırmadın ki hiç aklımda adını.
Duysaydın sana olanı, yatak eğlerdin sinemi.
Bir adım atamadan ileri,
Beklerdin olduğun yerde.
Hiç değişmedi hala öyle değil misin hep bir perde?
Kalbime kurul gel kaldırdığında esrarlı gizemi.