Yani şimdi bütün gün çalışırım, insanların alışkanlıklarını yazarım ama özel yaşantılarına karışmam, eve dönerken de reklamını yaptığım üründen de satın aldığım bir alışveriş yaparım ve de eve dönerim... kitap okurum. Tıpkı çocukken Heide falan okunduğu gibi!
Bunun yerine bardan birini seçip eve götürmeyi biliyor musun, dediler ama...
Ben de bilmiyorum dedim.
Reklamcılık hakkında öğrenecek çok şeyim vardı.
Neydi o kitap? Bu yüzden de reklamcı mıydım... yoksa kölelik için başka bir dünyaya mı gidecektim yoksa içki reklamları bari yasaklanmasın mı diyecektim?
İşte! Çikolata reklamları da öyleydi.
Televizyonu kapattı.
Ne var bunda... hiç. Ben yapmadım sadece. Hepsi bu... deli gibi film yazıyoruz, yazar değilim de ondan.
Evet ama ağaçtan elma yemiş miydi?
Artık buna tahammül edemiyordum. Aslında hiç tahammül etmem gerekmezdi.