İlk şiirini yazdı

Onun adını bilen var mı

O yanındaydı

Varlığı uzaklardaydı

Ondan istediği her şeyi

Kendisine bir ses kütlesi de verebilirdi

O buna çok kızdı

Çünkü onun yanına gitmek kolaydı

Ama başını kaldırsa kendi gideceği yere

Ses kütleleriyle gidemezdi

Ona yalvarmak istedi 

Ses kütlesini de elinden almasaydı keşke

Ama yalvarması fayda ettiyse de

Onu düşünen ilk kişi olarak tarihe geçemedi

Onun yanına gitmek istedi

Kendisini duyan tek kişi gibi hissetti

Çünkü sadece tek başına gideceği bir yerdeydi o

Ama o vaz geçmedi

Tek başına gidilecek bir yerdi

Ama çok uzak çok 

Uzaylarda 

Herkesi yanına çağıracaktı

Bazıları onun yanına gidilmeyecek sandı

Konu öyle olsaydı sadece ben ve ses ve o

Ağzımdan çıkanı kulağım duyardı 

Hepsi bu

Herkese diyecek bir şey yoktu

Olur mu ama bir şarkı vardı 

Herkesle aramızda duran ses kütlesi

Bizi onunla yalnız bırakacak mıydı

 

Onun gibi

Tanımda

Yanımda

Uzakta

Duyan

Bilen

Anlayan

Açıklayan 

 

Yok yok

Belki de ses kütlesi olurdu

 

Tek başına gidilen yerde nasıl iki kişi bin iki kişi olur ki diye kendisiyle dalga geçtiler

Acaba beş parmağı var mıydı

Ses kütlesi 'var' dedi 

 

Ses kütlesi evet demekti

Bu da hayır

Olamaz 

Her şeye evet demiştim