|
Evet hissediyorum... Bana ait olan bu bedenden yavaş yavaş arınıyorum. Ne tuaf değil mi? İnsan kaybedeceğini bile bile gülümseye devam edebiliyor. Bundan sonrası yok. Saklı kalan geçmiş, yarım kalan umutlar, unutulmayan sonbahar.
Keşkelere sığdıramadığım kocaman bir yaşam. Oğuz Atay'ın söylediği gibi; "içimin yorulduğunu hissediyorum."
Belki de
|