Şimdi en kahraman olandan
Hafif bir gün isteyeceğim
İçinde mektuplar solan
Günden kalan
O beni düşürecek
Unutulan isimlerin
Yalancı gülüşlerin
Kalbi kırık umutların
İçinden çıkan
Yapraklarını beşe bölüp kestiğim
İncecik sesini bir ömür dinlediğim
Sen olacaksın
Kim bilir
O beni düşürecek
Herkesin unuttuğu bir alışkanlığı vardır
Herkes gün gelir biraz kıskançtır
Herkes çok hızlı bulur geçmişin akışını
Zaman durmuşsa eğer
O beni düşürecek
Ağza alınmaz lafların
Akla gelmez resimlerin
Eli bükülmez çılgınlıklardan sonra
Kendi ağına
Kendi evine
Kendi yatağına
Kendi seviyesindeki seslenişleri ayırt edemeyecek suyun taştığı nehrin kenarındaki bir çift terlikten
Düşürecek beni
Çok korkuyorum
Neden az daha önce suya atlamadım
Sular buzlu dağlar kadar serinken
Bana yine akıl verin
Eğer kimseyi çağıramazsam
Şehvetin düşmanlıktan
Kaçtığı kalabalıklara dediyse
Neden okumadım
Satırların en bildiği insanı
Hazır herkes unutmuşken