|
Kaygısı mutluluk olan öfkemi yargılar
Ne sargılar korur yaramı nede kaygılar
Gözlerim tutulur gece vakti ışıksız
Söz taşıdığı için çatık kaşlı bakışlar
Döke döke geçerim önünden dertlerin
Ziyan olur diyorsan uzansın ellerin
Kan bulaşırmış sarıldıkça ölü kalplere
Oysa her yerde bir beden, yürüyemez gözlerin
Geceler derin bir bakış verir bulanırım
Dalga olup taşmak oldukça zararım
Artık tüm küfürlere dikleniyor heybet
Elbet şiir not alsın diye kalbimi açarım
Bu insan trafiğin de serttir omuzlar
Vakar'a dar gelir kirli kaldırımlar
İstanbulun çocukları dağları tanımaz
Ama sevgisine dahi yokuşlu dur yollar. . .
|