Bir fırtına ortasında kalmışım yine sevdiğim
Savruluyorum nereye olduğu ise belirsiz
Yokluğunda ise nefes alamıyorum
Sadece yürümek istiyorum
Bu şehirden uzak kuytu köşe yerlere
Aklımda gönlümü yakan gözlerin
Nereye olsa yanımda taşıyorum
Gözüm görmüyor başka hiç bir şeyi
Arıyorum seni belki bir sokak ötede
Belki bir sokak geride
Bulamıyorum bunalıyorum
Parça parça oluyorum yokluğun pençesinde
Gülüşün artık ısıtmıyor bu şehri
Yaz ortasında bile üşüyorum
Pamuk ellerin gibi ısıtamıyor
Yaşama sevinci gayreti vermiyor hiç bir şey
Sensiz bu şehir mezarlık gibi
Ölmedim sevdiğim
Yaşıyorum buna yaşamak denir ise