(Klibi altta) Çoğunuz beni tanımazsınız ama ben sizleri tanıyorum. Siz; adınız Büyük, soyadınız… Yazım kötüyse özür dilerim. Kalemi düzgün tutamıyorum çünkü ayaklarınızla ezdiğiniz parmaklarım hâlâ çok acıyor. Sahi; niye yaptınız bunu? Ne yapmıştım ben size?
Beni bir yaban hayvanı gibi köşeye kıstırıp, vahşi bakışlarınızı üzerime diktiniz. Hayatımda bu kadar korktuğumu hatırlamıyorum. Yere çömelmiş halde, olduğum yerde dönüp durdum korkumdan; bana ne yapacağınızı merak bile edemedim.
Derken bir tekme patladı sol kulağımda. Sağ omzumun üstüne düştüm. Ne olduğunu anlayamadım; tekrar doğruldum. Tekmeyle çınlayan kulağımın ve üzerine düştüğüm omzumun acısını bile tam idrak edememişken bir tekme daha geldi başıma; bu kez soldan… Sol yanımın üstüne kapaklandım. Öyle bir çığlık kopardım ki, canımın yanmasından mı, düştüğüm dehşetten mi hatırlamıyorum. Bir tekme de karnıma geldi bu arada…
Etrafıma baktım, kalabalığın içinde beni elinizden alacak insaflı bir Büyük vardır belki diye. Ama yoktu; hepiniz de bir pitonun, kuşu yutmasını seyreden meraklı izleyiciler gibiydiniz. Kiminiz sigara tüttürdü, kiminiz kahkahalar attı. Ama can öyle tatlı ki işte, merhamet dileyen gözlerle suratlarınıza bakmaya devam ettim. Biliyor musunuz; sırtımı dayadığım o motosiklet, o soğuk demir parçası bile sizden daha iyi korudu beni. Nereden bilebilirdim ki asıl tehlikenin, merhamet beklediğim Büyük’ler olduğunu…
Sürekli sağıma soluma baktım. Artık kestiremiyordum ne yapacağınızı. Tam her şey bitti galiba, derken, ilk tekmeyi atan mavi ayakkabılı üstüme yürüdü. Bileğimden öyle bir kavradı ki, kolumun kanı çekildi sanki. Yine bir imdat haykırışı çıktı boğazımdan. Çünkü başıma gelecekleri bilmiyordum. Ama öyle bir şey yaptı ki, bu kadar gaddarlaşacağını tahmin bile edememiştim. Elimi yere koyup, ayağıyla çiğnemeye başladı. Çığlık çığlığa bağırmaya, ağlamaya başladım. Adam, elimi ezmekle tatmin olmamış olacak, yine bir tekme attı sol tarafıma. Canımın acısı ve korku aklımı başımdan aldı; hareketlerimi kontrol edemez oldum. Kollarım seğiriyordu. Parmaklarım öyle acıyordu ki, acaba kırıldılar mı diye bakma gereği hissettim. Durup durup elime bakıyor, çığlıklar atıyordum. Ben acıyla boğuşurken mavi ayakkabılı, yüzüme bir tokat attı; sonra da kafama. Başımı kollarımın içine alıp kendimi korumaya çalıştım; sırtım, oradaki tek dostum olan motosiklete emanetti yine. Ama o da kurtaramadı beni elinizden.
Mavi ayakkabılı adam beni dizlerimin üstünde sürüklemeye başladı. Sesimi duyan olmadığını bildiğim halde yüksek sesle ağlıyordum Bu arada siz keyifle, kahkahalar atarak izlemeye devam ediyordunuz bana yapılanları. Hatta şemsiyeli bir teyze vardı ki içinizde, zevkten ağzı kulaklarına varıyor, yanındakine beni göstererek bir komedi filminin sahnesini anlatıyordu sanki. Hepinizden daha çok nefret ettim ondan, hatta bana vuranlardan bile. Çünkü o bir hanımdı, belki de anneydi. (Ona dişlek kadın demek istiyorum şu anda ama annem Büyük’lerime asla kötü söz söylememi öğütledi.)
Beni koruyan motosiklet de yoktu artık arkamda. Yine teker teker yüzlerinize bakmaya başladım. Bir öne bir arkaya dönüp duruyordum çömeldiğim yerde. Ara ara da elime bakıyordum; öyle acıyordu ki…
Sonra beni kameraya çeken adamı fark ettim. Öylesine keyifle tutuyordu ki kamerayı; sanki hayvanat bahçesindeki yemeğiyle oynayan vahşi hayvanları çekiyordu. Çığlıklar atarak ağlıyordum. Derken o mavi ayakkabılı yine üzerime yürüdü. Yapma, der gibi ellerimi kaldırdım. Bir avcı gibi etrafımda dönmeye başladı; ben de onunla birlikte dönüyor, nereden saldıracağını kestirmeye çalışıyordum. Ama bu kez saldırmadı…
Bağırmaktan ve ağlamaktan sesim çıkmıyordu artık. Sesler sanki yerin altından geliyormuş gibi derinleşti. Gözyaşlarım görüşümü bulanıklaştırdı. Artık göremiyor, duyamıyor, hissedemiyordum. Ezilen elime ara ara bakmaya devam ettim. Tek hissettiğim elimdeki o acıydı.
Evet, canım çok acıdı. Ama canımı en çok acıtan, tekmeler, tokatlar, sürüklemeler ya da ezilen elim değildi. Sizin, bana yapılan caniliği büyük bir keyifle seyretmenizdi.
Tebrik ediyorum sizi, tüm alkışlar size; ne de güzel dövdünüz beni. Bir düzine kadar Büyük, gücünüz iyi yetti hakikaten bana. Oysa ben, destek kuvvet falan çağırmanızı beklemiştim. Ne kadar cesursunuz, ne kadar da kahraman!
Ben, Çocuk… Yıllar sonra siz Büyük’lerin Çocuk’larına bana yaptıklarınızın aynını yapsam ne hissedersiniz? Yine oturup seyreder misiniz böyle? Ama yapmam. Ben sizler gibi değilim. Ben, vicdan ve merhamet sahibiyim… Ben, kanadı kırık bir kuş bulsam, kanadını sararım. Çünkü benim adım Çocuk, soyadım İnsan.
Sahi; sizinki neydi? Videonun indirme linki: https://rapidshare.com/#!download|921tl4|3780913087|%C3%A7ocuk.wmv|20077
Youtube, ilk eklediğim video nedeniyle üyeliğime altı ay son verdi. Klibi yazıya ekleyemiyorum. Ama yorumlarda izleyebilirsiniz
|
|
 |
.. ..
24.07.2011 16:09
|
|
|
|
|
 |
Ecem YILDIZ
24.07.2011 16:15
Güzel bir anlatım ve farklı benzetmeler.. Saygılarımı sunarım.. |
|
|
|
|
|
|
.. ..
24.07.2011 16:44
|
|
|
|
|
|
|
Ecem YILDIZ
24.07.2011 17:28
Yazıklar olsun..İnsanlara.. Yaptıklarına bakın küçük çocuğaaa.. Güzel paylaşımın için teşekkürler.. Arkdaşımmmmmmmm.. Bunu görmemiştim daha cok etkilendim.. |
|
|
|
|
 |
EROL BİTİREN
24.07.2011 18:54
Mustafa ,klip güzel bir çalışma olmuş,dediğim gibi görsellik çok etkileyici boyut kazandırmış.Süre uzun gibi geldi bana,ama konsept güzel,publicity için düşüncelerini ve girişimlerini bekliyorum...emeğine sağlık.  |
|
|
|
|
|
|
.. ..
25.07.2011 11:15
Unicef Türkiye ve haber ajansları birincil hedef olmalı bence.
İstersen çevirileri yapaduralım. |
|
|
|
|
|
|
.. ..
25.07.2011 14:23
Ne romanım, ne oyunlarım... Şu an en büyük hayalim ne biliyor musun Veysi? O çocukla bir araya gelmek, tanışmak, sol elinden öpebilmek.
Gücümüz yettiğince uğraşyoruz bakalım. |
|
|
|
|
 |
orhan örs
25.07.2011 14:40
Sizce UNİCEF'in bu ve benzeri olaylardan haberi yok mudur? Her gün binlerce çocuğun işkence gördüğü, organları için kaçırıldığı, 5-6 yaşında çalışma hayatına sokulduğu, fuhuşa sürüklendiği, dayak yediği hiçte çocuksu olmayan sebeplerden dolayı öldüğü örnekler UNİCEF haberdar olmadığı için mi gerçekleşiyor.
Bence giriştiğiniz uğraş tümden boşa!.. Hatta daha kötüsü, niyet ne olursa olsun, eylem olarak kötü bir vicdan rahatlatma çabası.
Bırakın çocuk yediği dayakla huzur içinde yaşasın. Hem olaya iyi tarafından bakın. O çocuk artık hiçbir otorite karşısında ağzını açamaz. Bu tavır günümüzde en rahat yaşamanın yolu değil mi! Az da yalaklanmayı öğrendiğinde tamamdır olay!.. |
|
|
|
|
 |
Halit DURUCAN
25.07.2011 15:18
Sevgili Mustafa, yazıyı sonuna kadar okudum. Klibin tamamını seyretmeye yüreğim yetmedi. Tüylerim diken diken oldu. bu işkenceleri küçücük bir çocuğa yapanların gerçekten insan olup olmadığını uzunca düşündüm. Yok böyle bir insanlık. Olamaz... Veysi Kardeşimin de söylediği gibi, bu tür çalışmaların kenarında değil sizler gibi tam merkezinde olmak isterim. Yüreğin dert görmesin Koca Yürekli Mustafam |
|
|
|
|
|
|
.. ..
25.07.2011 15:30
Sağol Halit Abi. Klibin montajını yaparken ben maalesef onlarca kez izlemek zorunda kaldım o görüntüleri. Klip bittiğinde bir harabe gibiydim. Boğazım ağrıyor, burun deliklerim zonkluyordu.
Yaptığım en zon video montajıydı. |
|
|
|
|
|
|
Halit DURUCAN
25.07.2011 23:27
Bu yavrumuz da Yüce Allah'ın bir lütfudur. O küçük yavrumun tek suçu Türk olmaktı. Ama tarihte olduğu gibi Türk'ün tokadı onların suratına bir gün elbet bir balyoz gibi inecek; yeniden bir çinsedddi yapmak zorunda kalacaklar. İnşallah o çocuğun o yavrumuzun ahı yerde kalmaz. Allah adaletini tez indirir. Çinlilerde yaptıklarının altında elbet ezilecek. |
|
|
|
|
 |
It's TIME
27.07.2011 15:36
VİDEOYU İZLEDİĞİMDE TÜYLERİM DİKEN DİKEN OLDU. ORADA OLMAK VARDI VE ORADA DALMAK VARDI MAVİ AYAKKABILI ADAMA. HATTA ARADA DİĞERLERİNİ DE KAYNATMAK VARDI. BİR ŞEYLER DAHA DERDİM DE, NEYSE! |
|
|
|
|
|
|
.. ..
27.07.2011 15:43
Çocuk, 20 yıl sonra mavi ayakkabılının karşısına çıkar:
"ADIM: HÂLÂ ÇOCUK; SOYADIM: İSYAN!" |
|
|
|
|
|
|
It's TIME
27.07.2011 17:09
Soyadı ''İSYAN'' olmuş çocuğun son halini görmek için aşağıdaki linki adres çubuğuna ekleyip enterlayınız.
http://www.hizliupload.com/di-8HX7.jpg |
|
|
|
|
 |
ozan ozan
30.07.2011 21:27
Bir çoçuğun suçu ne olursa olsun işkenceyi haketmez. bu çoçuğun ölünceye kadar hatırlayacağı derin izler bırakacağı bu şiddet olayın içersinde olanların allah belasını versin.Çoçuğun gözünden etkileyici aktarmışsınız kaleminize sağlık.... |
|
|
|
|
 |
Şevval Pelit
11.04.2014 15:08
ne suçu varmış ki o şerefsizler böyle bir acı vermişler o çocuğa nasıl bir insanlık nasıl bir kalp nasıl bir vicdan allah da onlara çektirir inşallah .. o ağladıkça bende ağladım resmen o çığlık attıkça tekme atasm gldi yüzlerine  |
|
|
|
|
|
Bu Nedir? - En Popüler 100 Yazar
|