Usandım artık!
Göllerin acıklı türküsünü dinlemekten.
Tepeden tırnağa, maviye bulanmış bir,dünya düşlemekten.
Ne çok hüzünlü!
düşleri heceleyen toy çocuklar
onları kaybetmiş, öksüz oyuncaklar..
göllerin; eski sakinliğinden,
yarına ardalanıyorlar..
incelerek...bir ay gibi
Ne çok hüzünlü!
Güz, güneş kadar parlarken,
Bir yaprak olup yanarken
Senin sesine damlayan,
O çiğ gibi ıslak
O yel gibi kıvrak..
Ama ne çok hüzünlü!
sesinde olmayan herşey,
Alıp götürürken seni uzaklara.
Kavuşturur gibi selametle geceye.
Ve biterken güneş..
Zerresi hala alçalmakta
Seni ağır bir makamla uğurlamakta
Çaresizce...
|
|
 |
Deniz Candan
21.08.2021 19:03
Bu nasıl bir şairliktir hayran kaldım. Okadar güzel yazıyorsunuz ki resmen yaşıyorsunuz. Çok ama çok başarılı ne denilir ki zaten herşeyi çok güzel bir biçimde açıklamışsınız👏👏 |
|
|
|
|
 |
Dilan Özçelik
21.08.2021 21:40
Çok teşekkür ediyorum. Ne güzel bir yorum. İyi ki varsınız sağlıcakla kalınız. |
|
|
|
|
 |
Serdar ŞENGÜR
29.08.2021 10:51
Sözün biteceği yeri söz der demiş sevdiğim bir şair, vedayı da hayatı da sevgiyi de söylediklerimiz belirliyor ve resmen bir güz gününde yaprağı yakabiliyorlar. Veda edilen kişide veda gününü o gün değil bundan sonra yaşadığı günlerde de yaşıyor.
Şiir çok güzel olmuş sağlıcakla kalın |
|
|
|
|
|
|
Dilan Özçelik
30.08.2021 17:20
Çok teşekkür ediyorum güzel dostum. Ne harika bir tespit ne muazzam bir yorum. Şiire renk verenlerdensiniz. İyi ki varsınız. Sağlıcakla:)) |
|
|
|
|
|
Bu Nedir? - En Popüler 100 Yazar
|