Böylece en güzel dostluklar son buluyordu Sana veda ederken,
Sokaklar; artık kendini canlandıramıyor
Bir sokak ışığına hapsoluyor
Eylüldeyiz daha
Nasıl da yağmurlu bir hava
Nasıl da soğuk bir ayrılık bu
15 yılımız uyuyakalıyor bu cumaya
Artık yalnız kalıyor kahvaltı masamız
Artık tek kişilik uzun yolculuklar
Azaldı artık dudaklarımızın yorgunluğu
Askıda kaldı tüm gülümsemeler, şakalar
Silindi mi tüm fotoğraflar,videolar
Sahi bu ne sert bir çarşamba
Gözlerim bu sokaklarda ağlarken
İçim güneş görmeyi bekleyen solgun bir ayçiçeği gibi
Bazen anılarımıza değiniyor yıldızlar
Bir bira açıyorum
Aklıma geliyor tüm aptallıklar
Bunlar artık hep rüya
Özlüyor muyum?
Sanırım ben her gün ama her gün
Deniz manzaralı yalnızlığımla
Kalakalıyorum öylece, renksiz bir çift gözle