Rüyamda oğlumu gördüm. Üç çocuk vardı ve biri kesin oğlumdu. Yalnız küçük kız da yanımdaydı. Onunla birlikte dört ediyordu. Üç erkek çocuğusunuz, bir canavar değilsiniz. Anneniz bu kız ama size can verecek olan benim... Kız konuşmaya başladı.
Anneniz yanınızda değilken yani ona yardım etmiyor musunuz? Bak benimle yaşlanabilir, senin yanında küçücük bir yaşam ihtimali bile yok. Sen vampirlerle baş etmek nedir bilmezsin. Kaderinize bakın oldu olacak... görünürde bir numaranız da yok! O ne kuru bir fotoğraf.
Kızla baş etmek için bir grup müzisyenle anlaşmıştım, belki müzik severdi ama hepsini dövdü.
Müzisyenler artık inançsız olmakla suçlanıyorlardı. Oradan zor kaçtım.
Kurtulduğumda çimlerin üzerinde uyuyan oğlum yanımdaydı. Ama her şey için çok geçti.
SON
P.S. Kızın bana son sözleri: ayıp ettin dedi! Müzisyenlere ayıp ettin. Kitabı okumadın ben de yedim. Hepsi senin suçun. Seni canavara şikayet edeceğim.
Onları son görüşümdü. Asla unutamadım... bu son görüşümü. Her şeye yeniden başlamak istedim. Artık elimde şiirlerim yerine bir kitap vardı. Canavarları anlatmıyordu ama küçük kızı andıran bir kitap olmaması işime geldi.
Küçük kız gazetede
Küçük kız konuşuyor
Küçük kız okula gitti
Küçük kız sobayı yaktı
Küçük kız kitap okudu
Hayatımı kurtarmayacak bir yüce idrak merkezi bilmediğim gibi kurtaracak bir tane de bilmiyordum.
Küçük kız sevgi çemberi
Dediği oldu. Ben yaşlanıp canavara dönüştüm. O da yanımdaydı.