Emin adımlarla kapkaranlık o odaya girerken

Kan kırmızı elbisem sanki yemin etmiş gibi

Rengini her yere saçmak için...

Gözlerim yoğunluğunu korurken

Sesleniyorum onlara

''Siz kimsiniz?''

 

Adımlarımı durduruyor bir şeyler:

İç güdü, nefes sesleri ve korkunun kokusu belki de

Dudaklarım bu muhteşem ritimlerle kıvrılıyor.

Özgüvenden hızlı atan kalbim

Sanki bir kelebekmiş de 

Sonu olacak o ateşe yaklaşıyor gibi...

 

Etrafımdan bir yerden yükseliyor ses

''Tanrı kesinlikle kadın olmalı.''

 

(Ve kelebek ateşine doğru yol almaya başlar, çabalar yaklaştıkça ölmemek için)