ÇOCUKLARINA DÜŞMANINDAN BETER ANNE- BABALAR               11 Zilkade 1443

          Çağ atladık, medeni olduk derken, Birde baktık, Hz Lut, Semut, Ad kavmine kadar geriye gitmişiz. Edepsizlik,  sapıklık, hırsızlık, gaspçılık, adaletsizlik tüm kötülükler normalleşmiş, adeta cehennem azaplarını hak etmek için arsızca yarışıyorlar.

          Anne-Baba çocuklarına harçlıklarını veriyor gerisine karışmıyor, okula git -gel, derslerine çalış sonra ne yaparsan yap. Evet ama çocuğa anne merhametini, baba adaletini kimler öğretecek, her şey para değil, maddiyat yanında maneviyat yoksa, insana benzemek yetmiyor, insan olmak vicdanlı edepli olmak gerektiği unutuluyor. Bedeni, ruh terk edince beden ölmüş sayılıyor, ruhlar ölmüyor. Ruhlar sonsuz yaşayacak ancak ruhunu tanıyan, onunda beslenmesi gerektiğini bilenler çok az. Ruhtur bedene can veren, açlık- tokluk, edepli- edepsiz, helal-haram ayırmak manevi hislerdir, maneviyat zikirlerle, sevaplar kazanarak, iyilikler yaparak,  güzellikleri teşvik ederek güçlenir.  Kötü davranışlar, haramlar, küfürler, kötü alışkanlıklar ise maneviyatı zayıflatır, vicdanı öldürür.  Kişiyi karamsar yapar. Sokaklarda çocukları, gençleri, hatta yaşı ilerlemiş ama insanlık nasibini almamışlar görüyoruz. Edepsizce oturuşlar, konuşmalar, helal haram ayırmamalar, giyiminden yürüyüşüne kadar kişilik bozukluklarını gösteriyorlar ne yazık ki, ancak beden dili ile ilgili kitaplar okuyanlar bu davranışların nelere işaret ettiğin bilirler. İnsanlar sadece konuşarak değil, hareketleriyle, giyindikleriyle, yediği içtikleriyle de kişiliklerini ortaya koyuyorlar.  Boyu kısa olanlar yüksek topukla uzun boylu gözükmek istiyor, fakir moda giyinince zengin gözüktüğünü sanıyor. Kendini güzel bulmayanlar, boya-cila, birilerine benzemeye çalışıyor. Kendini ve karşıdakini aldatmak insanları asla mutlu etmiyor. Doğallığın güzelliği yaşlanmaz.  Dünyamızda görmediklerimiz gördüklerimizden kat kat fazla, görmediklerimiz sayesinde yaşıyoruz. Bizi koruyan nice melekler var sayılarını Yüce Yaradadan bilir. Rahmet melekleri, azap melekleri, Koruyucu melekler, say say bitmez. Bir tek insanlar kendi değerlerini bilmez. Rahmani ilimleri bilmeyenler, şeytani algılarla yanlışlara sürükleniyor. Haramlar konusunda cesurca her şeyi araştıranlar, çok çalışanlar, helaller konusunda tembel, korkak davranıyor.  İlimlerin bilimlerin çok ilerlediği söylenen çağımızda, kötülükler, hastalıklar, edepsizlikler neden artar. İlim bilim şeytanilerin elinde olunca zor günler git gide artacak gibi. .. İnsanların Yüce Yaradana isyanları arttıkça, şeytanilerinde zulümleri artacak.. Nasıl sanız öyle yönetilirsiniz..  İyilileriz, edeplilerimiz, duacılarımız, kulluğunu yapanlar azaldıkça yokluklar artmaya devam edecek gibi. Azan bulur biliyoruz, ancak yine de yerimizde durmuyoruz, daha da kötüye gidiyoruz, Sapıklıkları hoş görmek, geleceğimizi yakmak gibi, son pişmanlıklara gelmeden döneriz insani, vicdani edepli halimize. Yoksa çok kötü şeyler gelecek başımıza..                                                                                                             Ayetler, sünnetler anlatıyor. Uyarıyor .. Örnekler veriyor. Uyanmak istemeyenler direniyor.   Direniş Azrail As. Görene kadar. 

        Sonra ya dehşetli korkular, azaplar, Yada sonsuz cennetler..  Cehennemler için çocuk yetiştiren anneler, babaların ağlamaması onların suçlarını örtmeyecek. Çocukları cehennemleri görünce anne babalarını suçlarlar. …. HESAPLAR iyi yapılmalı.  Ölüm an meselesi,  o anda verirsin son nefesi, açılır sonsuzluk penceresi,  görürsün gideceğin yerleri, pişmanlıklar, pişmanlıklar …..  Pişmanlıkları yaşamamak için kulluğunu yapmaya iblise tapanlara, nefsine azim ve sabırla direnenlere selam olsun…  

        Çocuklarına düşmanından beter anne-babalar çocuklarını cehennemlere hazırlayanlar,  Cennetlere gitmenin yolunu anlatmayanlar.