Dön geriye Akşama bakakalalım
Yıldızları uğurlayalım
Gecenin sonsuz tarafına
Ve hissedelim havayı
Bizi rahatlatan çiçek kokularına sarılalım
Biz yine biz olalım
Bize çocukluğumuzu hatırlatan şarkılar çalınsın kulaklarımıza
Nasıl da zor unuttuk bilirsin ayrılığı
Ve yine ayrılık döverken duvar saatini
Gitme demek zor
Pencereden gelen karanlık ışılda artık
Bu boğazları düğümlenen insanlar
Ağlamayı iyi bilir
Ama ölmek ağır ve acı
Kimse görmüyor kimse anlamıyor
Bu acılar duvarlarda yankılanmıyor
Misal olmuş duyulan tüm sözler
Boğulmuşuz biz bu tramvayda
Saati geçiyor şimdi
Kalkacak birazdan sonsuzluğa
Söyle bizi boğan umutsuzluk
Söyle iner miyiz sonsuzlukta
Yoksa çekip koparır mı bizi;
Ölüm ağır ve acı bir elvedayla