Bir mahsunluk var bugün üzerimde.sol tarafımda parçalar iyiden iyiye batmaya başladı artık vücuduma.Bir taraftanda anılar, yaşanmıslıklar tuz oluyo sanki.Ne zaman bitecek bu sol taraftan ağlama alışkanlığı bilmiyorum.Ben nasıl yapabilirim,senin gibi nasıl başka birine bağlanabilirim.Başkası için paramparça olmuş bi yüreği kim kabul eder ki?.Huysuz dağlar gibi dumanlı olan kafamı kim çekebilir senden sonra.Bugün bi başkaymış güneş,yaz gelmiş,kuşlar uçusurken çiçek kokuları yayılıyormuş.Ben başka dünyadayım galiba.Bakıp görememek bu olsa gerek.Onların güneşi,çiçekleri varmış.Oysa benim güneşim dün son kez battı,hiç doğmamak üzere.

Benim buralarda kış var diyorum inanmıyorlar.İstesem başka güneş doğarmış,'Olmaz,o battı bi kere' diyorum kulak asmıyorlar.Halbu ki ne kadarda güzeldi son yazım,son güneşimin bana her sabah göz kırpışları,tek çiçeğimi her sabah yatağımda bulmak ve o mish kokusu.O kokuyu kimsede bulamayacağım biliyorum.Nesli tükendi benim için,Buz tutan kalbime hiç bir güneş gelmesin istemiyorum.Ben A,Ş,K harflerini senden başka kimsede duymak istemiyorum.Ben seni bekliyorum,hiç doğmayacak güneşiM.