Geçirdim boynuma bir halat, ağzımda bir ton hap....

İlk başta doğru bildiklerim çelişti hayatla
Sanki hislerim yalan sanki bana sonradan eklenmiş
Ama tek bir şey var ruhum sonsuza dek lanetlenmiş

Ruhum azaplar içinde bedenim ateşlere gebe,
Sanki ben istiyormuşum bunu
Zoru hayatla eşdeğer tutuyormuşum gibi

Sonrasında sinyal vermeye başladı her şey
Tıpkı dev dağları aşmışım gibi
Zirvelerden aşağı düşüyormuşum gibi

Tutunma ihtiyacı hissettim ardından
Ne dal var tutacak, ne yol var aydınlığa çıkacak
Belki zaman her şeyin ilacı olacak
Ama her şekilde hayat hızlıca ölüme akacak

Sonrası da meçhul
Karanlık yoldaş olmuş
Yalnızlıktan başka verebileceği bir şey de yokmuş
Zaruri kabul...

Sanki yalnızlık için yaratılmışız
Sanki tek bedenle dünyayı aşabilecekmişiz

Şimdi yürüyorum yolda
Hiçbir beklenti hakkım da yok yolun sonunda
Neden devam ediyorum ki o zaman!

Geçirdim boynuma bir halat
Ağzımda bir ton hap.

Sessizlik.....