sessiz hayat bir süredir
unutma ki hiçbir şey sebepsiz değildir
ruhum kalbimin uzunca zamandır esiridir
bekledim aydınlığa inat
beklerim karanlıkta feryat
gözlerimi kapatıyorum arada bir
yüzün geliyor selam veriyor
küçük bir tebessümle kayboluyor
gözyaşlarımda ruhum boğuluyor
sessizliğe şükredip açıyorum gözlerimi
kendimi kandırıyorum böylece
unutursam durulurum sanıyorum
iki satırlık anıları bile silemiyorum
çürümüyor duygu tarlalarım
eziliyorum!...
|